42.Światło w ciemności

– Cześć, piękny.

O–kej, dobra, to było dziwne, pomyślał Tomek. Uniósł niepewnie głowę, nie mając pojęcia, co może odpowiedzieć. Już dawno nie rozmawiał z Bastianem Crosweltem, więc tym bardziej nie rozumiał jego zachowania.

– Eee… Cześć? Tak myślę – odparł Tomek, zamykając swoją szafkę.

– Słuchaj, tak sobie myślałem, że może miałbyś ochotę wyskoczyć ze mną i moją paczką na pizzę? Idziemy po meczu, będzie świetna zabawa. Piszesz się?

Tomek uśmiechnął się przepraszająco.

– Dzięki za zaproszenie, ale… mam plany – wymyślił na poczekaniu. Nadal nie sądził, żeby był jakiś przystojny i w ogóle, ale raptem kilka dni wcześniej po szkole rozniosła się wieść, że Bastian jest gejem, a teraz nagle zmaterializował się tuż przy nim. To nie mógł być przypadek.

 Bastian uniósł brwi.

– Jeszcze nawet nie powiedziałem, kiedy idziemy.

Tomek zagryzł dolną wargę niezadowolony, że dał się przyłapać. Prawda była taka, że nie miał nic do Bastiana, ale nie miał ochoty spędzać czasu z nim i jego znajomymi, zwłaszcza w obecnej sytuacji. Wolał więcej posiedzieć z Zackiem albo odwiedzić Tylera, którego ostatnio bezczelnie zaniedbał.

– Em… słuchaj, ja po prostu… nie jestem zainteresowany, okej?

Polak chciał odejść, ale Bastian zagrodził mu drogę ręką, przysuwając się bliżej. Tomek poczuł się osaczony. Kątem oka zobaczył, że całą sytuację obserwował Adam, który miał szafkę niedaleko.

– No nie daj się prosić. Będzie ekstra, obiecuję, że wprowadzę cię w towarzystwo i w ogóle.

– Bastian, ja naprawdę nie…

– Zabieraj łapy! – warknął Zack, który pojawił się przy nich dosłownie z powietrza. Odepchnął rudego od Tomka.

Bastian zmarszczył brwi, najwyraźniej nie rozumiejąc, dlaczego Zack się wtrącił.

– Odczep się, z tobą nie rozmawiam – powiedział i skupił się na Tomku. – Jak już mówiłem…

– Bastian, nie jestem zainteresowany – powtórzył Tomek dobitniej.

– Słyszałeś – dodał Zack, wyraźnie niezadowolony.

– Odpierdol się, Warrow! – powiedział Bastian podirytowany. – Nie rozmawiam teraz z tobą, jasne?

Tomek tylko pokręcił głową. Zrobiło się nieprzyjemnie. Uśmiechnął się przepraszająco i spróbował odejść, ale Bastian chwycił go za rękę.

–Hej, poczekaj, nie miałem na myśli nic złego. Ja tylko…

Blondyn nie zdążył odpowiedzieć, bo ta zaczepka najwyraźniej przekroczyła granice cierpliwości Zacka. Chłopak odwrócił się i uderzył Bastiana z pięści w twarz, na tyle mocno, że tamten aż zatoczył się na szafki.

– Odpierdol się od mojego chłopaka!  – warknął wściekły, zaciskając ręce w pięści. Inni uczniowie, którzy byli w pobliżu, automatycznie odsunęli się o krok, ale wszyscy obserwowali całe zajście, rządni sensacji.

Tomek tylko sapnął. Ustalili, że nie będą się więcej ukrywać ze swoim związkiem, ale to nie do końca był sposób, w jaki Tomek chciał ujawnić się w szkole.

Stał jak ostatnia sierota, nagle w centrum zainteresowania, tuż obok bijących się chłopaków.

– Zack! Zack, przestań! – krzyknął, chcąc jakoś uspokoić swojego chłopaka, ale nic do niego nie docierało. – Zack! Bastian! Przestańcie!

To było aż nie do pomyślenia. Tomek nie był pewny, czy to rzeczywistość, czy może jednak sen. Niee… to musiał być sen. W rzeczywistości nie było opcji, żeby pobiło się o niego dwóch chłopaków. Nie ma szans.

Zack odepchnął Bastiana mocno w tył, ocierając krew z wargi.

– Nie zbliżaj się więcej do niego! – warknął.

– Hej, hej, hej! – Ktoś dmuchnął porządnie w gwizdek. Tomek aż podskoczył ze strachu. – Warrow! Croswelt! Dulski! Co to ma, do cholery, być?!

Bastian i Zack patrzyli na siebie morderczo. Żaden z nich nie zamierzał tak tego zostawić.

– Pytam, co to ma być?! – spytał wuefista, patrząc na nich groźnie. – Nudzi wam się? Rozpiera was energia? A może próbujecie w ten sposób zacieśnić więzy? He? – Żaden z nich się nie odezwał. – Cała trójka przyjdzie do mnie po lekcjach do kozy. Może tam znajdziemy lepsze rozwiązanie waszych problemów. A teraz jazda stąd!

Bastian tylko otarł wargę, odwrócił się na pięcie i odszedł. Zack prychnął, ocierając krew z wargi. Wyglądał na naprawdę porządnie wkurzonego.

Podszedł do Tomka, splótł ich palce i pociągnął go za sobą. Tłum rozstąpił się, tak że bez problemu mogli przejść.

– Matko! – jęknął Tomek. – Nie musiałeś go bić.

Zack prychnął po raz kolejny, wchodząc do toalety.

– Nie będzie cię dotykał, palant jeden. Nagle nabrał odwagi, żeby się przyznać do pedalstwa i myśli, że każdy chłopak chętnie nadstawi mu dupy? Od początku widziałem, że ma na ciebie oko.

Tomek westchnął.

– Zack, on nie jest totalnie w moim typie. Nie znoszę rudych – powiedział Tomek, patrząc jak Zack zmywa krew z twarzy. – No chyba że ty byłbyś rudy. – Zack spojrzał na niego w lusterku ze zgrozą. Polak zaśmiał się. – No przestań, nie ma nic złego w tym kolorze włosów. Nie kochałbyś mnie, gdybym był rudy?

Zack prychnął.

– Zdecydowanie nie.

– Ej!

Brunet tylko uśmiechnął się półgębkiem i osuszył twarz papierem.

– Okej? Żadnych poważniejszych obrażeń?

– Nic mi nie jest. Następnym razem postaram się bić mocniej.

– Nie będzie następnego razu, okej? – powiedział Tomek dobitnie, marszcząc brwi. – Obiecaj. Nie możesz chodzić po szkole i bić innych chłopaków.

– Mogę, jeśli będą się na ciebie gapić. Jesteś moim chłopakiem i koniec kropka.

– Przecież nikt nie twierdzi, że nie jestem – powiedział Tomek z westchnieniem.

Zadzwonił dzwonek, więc pożegnali się pocałunkiem i rozeszli, każdy na swoje zajęcia.

Po lekcjach Tomek razem z Zackiem wylądowali w kozie, ale poza siedzeniem nic nie musieli robić, nie mogli tylko ze sobą rozmawiać ani pisać liścików. Zack wciąż nie był najlepszym humorze. Zignorował Tomka po całości i zajął się matmą, a Tomek wyciągnął swój szkicownik i zabrał się za rysowanie nauczyciela. W drodze do wyjścia po odbyciu kary uśmiechnął się tylko lekko do nauczyciela i położył gotowy rysunek na biurku. Facet był tak zaskoczony, że nawet nie odpowiedział na ich pożegnanie.

Gdy poszedł do Anny na rozmowę, czekała tam na niego niespodzianka.

Opowiedział jej wszystko, co zdarzyło się od ich ostatniego spotkania. Powiedział jej też o tym, czego dowiedział się od Damiana o swoim pobiciu. Gdy skończył, uśmiechnęła się lekko do niego.

– Myślę, że na tym możemy skończyć twoją „terapię”.

– Co? W sensie, że nie muszę już tutaj przychodzić? – zdziwił się.

Skinęła głową.

– Dokładnie. Ty i Tomek, który przyszedł tutaj do mnie po raz pierwszy, to dwie różne osoby. Przez tych kilka miesięcy zrobiłeś wielkie postępy. Ujawniłeś się przed znajomymi i w szkole, zdobyłeś chłopaka, przystosowałeś się do życia w zupełnie innym środowisku. Poradzisz sobie.

Blondyn westchnął, drapiąc się po głowie.

– Lubię z tobą rozmawiać – mruknął. Z jednej strony cieszył się, że Anna uważała, że wszystko z nim w porządku, ale z drugiej była świetnym słuchaczem i lubił jej opowiadać o tym, co działo się w jego życiu.

– Wciąż możesz to robić – odparła. – To nie tak, że skoro twoje problemy wydają się  być rozwiązane, ja nagle się wycofuję. Masz mój numer telefonu. Możesz pisać kiedy chcesz. Możemy spotkać się na kawę i porozmawiać zupełnie tak jak teraz. Nie widzę problemu. Po prostu – uśmiechnęła się szerzej – pomagam ludziom z problemami, a tobie już pomogłam.

Tomek zamyślił się. Faktycznie, musiał przyznać, ze przeżywał najlepsze chwile w swoim życiu. Teraz już wszyscy wiedzieli, że jest gejem. Nikt jednak nie odważył się zbytnio go za to ganić ani nic w tym stylu, może po części przez Zacka, a może nie. Czuł się bezpieczny i to było najważniejsze. Nie ukrywał nic więcej. Miał przyjaciół, którym nie przeszkadzało, że woli mężczyzn. I to było najważniejsze.

Wieczorem on i Zack wyszli razem pobiegać. Gdy zrobili sobie przerwę na „swojej” ławce – Tomek zdał sobie sprawę, że mimowolnie wyrobił sobie kondycję, bo się zbytnio nie zmęczył – powiedział.

– Zróbmy coś szalonego.

Zack parsknął i spojrzał na niego.

– Szalonego? Na przykład co?

– Em, nie wiem. – Tomek wzruszył ramionami. – Skoczmy na bangee. Upijmy się razem i kochajmy do upadłego, jeśli będziemy w stanie. Włammy się nocą do szkoły i popływajmy w basenie… Coś z adrenaliną.

– Pozwolisz, że spasuję. Jestem już na muszce, jeśli coś wywinę, rodzice mnie odstrzelą – mruknął Zack, wstając z ławki i przeciągając się. – Weź Tylera, on jest pierwszy do takich rzeczy, no i rodzice i tak spodziewają się po nim takiego zachowania. Na pewno będzie chciał popływać nocą w szkolnym basenie, mówię ci.

– Okej, skoro tak stawiasz sprawę. Chętnie wyskoczę z Tylerem, ostatnio prawie w ogóle go nie widuję. Mam trochę z tego powodu wyrzuty sumienia.

– Daje radę, nie musisz się tak nad nim trząść.

– Wiem, ale… On jest taki jak ja. Świetnie rozumiem, co czuje. Ja przez jakiś czas nie miałem nikogo. Nie chcę, żeby on był w tej samem sytuacji.

– Jak uważasz. – Zack rozłożył ręce. – Jeśli chcesz poszaleć, to możemy, ale trochę inaczej.

– To znaczy?

– No wiesz… możemy iść do klubu gejowskiego. Wpuszczą nas, tylko nie sprzedadzą nam alkoholu, ale to da się załatwić, jeśli chcesz.

– Klub gejowski? Nigdy nie byłem w klubie gejowskim.

– No to będziesz miał okazję. To jak? Piszesz się? Powiedzmy w sobotę? Jak Paweł już wyleci do Polski?

Tomek skinął głową z uśmiechem.

– Jasne, chętnie pójdę.

– Super. A teraz biegnijmy dalej, zanim zacznie się moja godzina policyjna i rodzice naprawdę zrobią mi krzywdę.

– Okej.

– I jak było?

Tomek spojrzał na Pawła z uniesionymi brwiami.

– A jak miało być? Tylko biegaliśmy. Gadaj lepiej jak było u ciebie.

– Nuudaa – rzucił Paweł do przyjaciela z politowaniem, po czym uśmiechnął się lekko. – Kocham ten kraj. Mówiłem już, że kocham ten kraj?

– Hmm, niech pomyślę. – Tomek udał, że się zastanawia. – Tak. Zdecydowanie tak, już z jakieś pierdylion razy.

– Bez przesady, aż tak dużo razy tego nie powiedziałem. – Tomek tylko spojrzał na niego. – No, dobra, może… W każdym razie Renata jest niesamowita. Drugie spotkanie, a zmacałem co chciałem. No i to jest pierwsza dziewczyna w historii, z którą mam o czym porozmawiać. Wiesz, że lubi grać na PS? Nawet ma PS4 w domu i gra głównie w strzelanki i je lubi! I ma wyższy poziom w Battlefieldzie niż ja, wyobrażasz sobie? Która dziewczyna lubi grać w Battlefielda, hmm?

 Jak się okazuje, Renata, pomyślał Tomek.

– Super, że się nakręciłeś, ale przypominam, że za kilka dni lecisz na inny kontynent i tam zostaniesz. I w ogóle wiesz, że ten lot trwa dziewięć godzin nie dlatego, że samoloty do Stanów i z powrotem latają w zwolnionym tempie czy coś, hm?

– Masz mnie za idiotę?

Tomek uniósł ręce w obronnym geście.

– Tylko sprawdzam.

– Wiem, że to cholernie daleko, dlatego też… będę tutaj studiował.

– Że przepraszam co?

– Będę tutaj studiował. Nawet jeśli nie wypali utrzymanie kontaktu z Renatą. Chcę tutaj studiować. Moich starszych stać, więc… – Paweł wzruszył ramionami.

Tomek tylko zamrugał.

– Jak tam sobie chcesz, twoja decyzja… – powiedział blondyn. W sumie nie dziwił się, że Paweł dostawał szajby. On sam też to przeżywał jak mrówka okupację, więc nie mógł teraz się czepiać Pawła, że reaguje w ten sam sposób. Po prostu nie sądził, że jego przyjaciel tak szybko odnajdzie się w tym środowisku. Widać jeszcze wielu rzeczy nie wiedział o swoim najlepszym przyjacielu.

– No wiem, wiem… Wróćmy lepiej do twojego biegania… Wybierałeś spodnie z pół godziny, żeby dobrze zaprezentować swój tyłek, musieliście się chociaż trochę zmacać.

– Po trasie? Chyba oszalałeś. TYLKO biegaliśmy. I wcale nie wybierałem spodni przez pół godziny!

Zack wrócił do domu uśmiechnięty od ucha do ucha. Trochę pogorszył mu się humor, kiedy zobaczył, że oboje rodziców jakimś cudem są w domu. Ostatnimi czasy zdarzało się to niezwykle często i Zack zaczynał się zastanawiać, o co chodzi? Mają mniej pracy czy jaka cholera? To było do nich niepodobne. Przez lata jego rodzina ignorowała się nawzajem, spędzając czas z obcymi ludźmi, a teraz nagle prawie co wieczór widział ojca i matkę w domu przy kolacji.

To było wręcz nie do pomyślenia.

Zdjął buty i w samych skarpetkach wszedł po schodach na górę. Czuł przyjemne mrowienie w mięśniach po bieganiu. Uwielbiał to uczucie.

Nie zapalał światła, potrafiąc trafić do swojego pokoju nawet po ciemku. Wszedł do środka, zapalił światło i omal nie dostał zawału, kiedy zobaczył na swoim łóżku siedzącą postać.

– Tyler! – warknął, zamykając za sobą drzwi. – Omal przez ciebie zawału nie dostałem!

Brat podniósł na niego wzrok, oślepiony przez światło. Zack zamarł, kiedy zdał sobie sprawę, że jego brat ma czerwone od płaczu oczy i jest w totalnej rozsypce.

– Co się stało? – spytał od razu czujnie, podchodząc do niego. – Ktoś ci coś zrobił? Tyler?

Tyler pociągnął nosem.

– Możemy pogadać? – spytał zachrypniętym od płaczu głosem.

– Jasne. – Zack usiadł na łóżku bokiem. – Zawsze.

Tyler siedział skulony, opierając plecy o ścianę. Objął podkulone nogi rękami i spojrzał na starszego brata wyraźnie zagubiony i… W jego wzroku było coś jeszcze, ale Zack nie potrafił tego odczytać.

– N–nie będziesz się śmiał? – spytał cicho.

Zack pokręcił energicznie głową.

– Oczywiście, że nie.

– Bo ja… – urwał. – Podoba mi się taka jed–dna dziewczyna. Natasha, z którą chodzę na muzykę i biologię. D–dobrze nam się rozmawiało i w ogóle i… Myślałem, że może, wiesz, mam u niej szanse, ale wtedy… Wtedy Jonas Davison i Asher Taylor oblali wszystkie moje ciuchy moczem, a potem… Potem… pocięli mój nadgarstek i powiedzieli wszystkim, że jestem szurniętym Emo i się tnę i… – Tyler zaszlochał. – I Natasha widziała filmik z tymi ciuchami i w ogóle… Nikt nie chce chodzić z frajerem, wiesz?

Zack złapał brata za rękę i podciągnął mu rękaw aż do łokcia. Nic nie znajdując, to samo zrobił z drugą ręką. Aż się skrzywił, kiedy na nadgarstku zobaczył kilka głębokich, długich cięć, niektóre wciąż lekko krwawiły, najwyraźniej kilka razy zruszone.

Aż zagotował się ze złości. Od małego był niezwykle opiekuńczy w stosunku do młodszego brata. Kłócili się jak każde rodzeństwo, ale byli naprawdę blisko. Za każdym razem, kiedy jakiś idiota robił jego bratu krzywdę, Zack miał ochotę zabić. Dosłownie. Wiedział jednak, że Tyler wcale nie chce, żeby szedł do szkoły i bił się z tymi chłopakami. Tyler uważał – i być może miał rację – że to tylko pogorszyłoby całą sprawę.

Uspokój się, nakazał sobie w myślach i policzył spokojnie do dziesięciu, zanim powiedział to, co chodziło mu po głowie, gdy jego gniew trochę zmalał.

– Tyler… Jeśli zrobiłeś to sobie sam, powiedz mi, dobrze? Nie będę cię oceniał, po prostu nie chcę, żebyś mnie okłamywał.

Tyler pokręcił głową.

– Nie zrobiłem sobie tego… – zawahał się. – Jakiś czas temu chciałem. Chciałem zrobić coś więcej niż tylko się pociąć – przyznał cicho. Po jego policzkach popłynęły łzy. – Ale nie miałem odwagi.

Zackowi odebrało mowę. Jedyne to był w stanie zrobić to objąć brata i przycisnąć go do swojej klatki piersiowej, głaszcząc po plecach.

– Wszystkim dookoła się układa. Każdy znajduje swoje miejsce, przyjaciół, chłopaka, dziewczynę… Co ze mną? Kiedy to mnie się ułoży? Nikt nie chce się ze mną kolegować. Mam już dosyć tego, że każdą przerwę spędzam sam ze sobą, bo nie ma nikogo, z kim mógłbym porozmawiać. Gdy już chwyciłem kontakt z Tomkiem, zakochał się w tobie i też już nie ma dla mnie czasu. Nikt nie ma nigdy dla mnie czasu… A teraz w dodatku jeszcze t–to…

Zack nie wiedział, co powiedzieć. Jego brat było ostatnio trochę dziwny, ale nie spodziewał się, że sytuacja jest aż tak poważna.

– Masz mnie. Ja zawsze będę tu dla ciebie, okej? A jeśli tamci nie chcą się z tobą kolegować to…

– Nie mów, że nie są mnie warci – przerwał Tyler, pociągając nosem. Płakał już w najlepsze, mocząc łzami koszulkę Zacka. – Nie obchodzi mnie, jacy są. Po prostu chcę ich mieć. Chcę mieć przyjaciół. Dziewczynę. Chcę się czuć bezpiecznie wszędzie, nie tylko w swoim pokoju…

Zack odetchnął głęboko, próbując zachować trzeźwość myśli.

– Tyler, nie wiem, co mam ci powiedzieć. Myślę, że jak pójdziesz do nowej szkoły to będzie inaczej.

– Wiem… Ja tylko… Naprawdę miałem nadzieję, że wypali z Natashą. A wygląda na to, że po raz kolejny tylko wyszedłem na idiotę.

Zack pokręcił głową.

– Niekoniecznie. Coś wymyślimy, obiecuję, ale najpierw… chodź, zajmiemy się tymi ranami. Powinieneś powiedzieć o tym jakiemuś nauczycielowi. To jest poważna sprawa.

– Nikt mi nie uwierzy, Zack – powiedział Tyler smutno, wstając powoli z łóżka i ocierając łzy. – Moje słowo przeciwko ich. Mama i tata pewnie też by powiedzieli, że to moja wina.

Zack zacisnął tylko zęby, bo Tyler miał rację. Rodzice najprawdopodobniej by powiedzieli, że Tyler już sam powinien umieć załatwiać swoje sprawy, a cięcia… raczej poszłyby na konto Tylera.

Zack czuł się okropnie z tym wszystkim, bo to była po części jego wina. Niektórzy chłopacy chodzili do szkoły, kiedy on tam rządził. Nie byli w stanie podskoczyć do niego, to odbijali sobie na jego młodszym bracie.

Zajębię skurwysynów, pomyślał wściekły, próbując delikatnie zająć się cięciami na nadgarstku Tylera.

– Wkrótce koniec roku, Tyler – powiedział Zack. – Skończysz szkołę i zaczniesz kolejną. Możesz przyjść do mojej, gdzie będę mógł mieć na ciebie oko albo do takiej, gdzie nie pójdzie żaden z tych sukinsynów. Poznasz nowych ludzi… Zobaczysz, że wszystko się ułoży.

– Ssiesz w pocieszaniu – rzucił tylko Tyler, uśmiechając się delikatnie.

Zack westchnął i zwiesił głowę z głupią miną. Gdy Tyler się zaśmiał, wiedział już, ze udało mu się poprawić mu humor.

– Może zaprosisz Natashę na kolację albo obiad? Ja wezmę Tomka, jakoś rozkręcimy towarzystwo. Albo zaproś ją gdzieś.

– Nie sądzę, żeby się zgodziła.

Zack pokręcił głową.

– Jeśli masz choć za grosz gustu, to się zgodzi. Dziewczyny… niektóre, mam na myśli, mają zupełnie inne charaktery niż faceci. Wiesz, mają manię pomagania i wstawiania się za tymi najsłabszymi chłopakami.

– Tak, ale traktują ich jak kolegów, a nie potencjalnych kandydatów na chłopaka.

Też fakt, pomyślał Zack. Wzruszył ramionami.

– Nie zaszkodzi spróbować. Szczerze, Tyler, to jestem w szoku, że jeszcze nikogo nie wyrwałeś. No bo hej, jesteśmy do siebie podobni, a ja jestem w chuj przystojny, a to oznacza, że ty też. – Tyler wywrócił oczami. – Zresztą weź takiego Tomka. W szkole wszystkie dziewczyny się w nim kochały, ba! Całe miasto, a on był przekonany, że jest całkiem przeciętny i w ogóle. Kompletnie nie zdawał sobie sprawy ze swojej popularności.

– To podobne do Tomka.

Gdy Zack skończył opatrywać ranę, rzucił.

– Będę oglądał „Jurajski park 4”. Chcesz też?

– Mhm jasne.

– To super. Zejdę tylko na dół po jakieś ciastka i możemy oglądać.

Tyler uśmiechnął się.

– Okej. Zack? – Starszy chłopak spojrzał na niego pytająco. Tyler uśmiechnął się z wdzięcznością. – Dziękuję. Jesteś najlepszym starszym bratem na świecie.

– Zawsze do usług.

Zabiję go, pomyślał Kacper. No zabiję go.

Oczywiście, jak to już w życiu bywa, raz jest się na wozie, a raz pod wozem. Tym razem Kacper był zdecydowanie pod wozem, no bo… Cholerny Paul. Nie mógł tego zrobić po prysznicem, gdzie nikt by go nie usłyszał? Musiał walić konia w pokoju, koło którego Kacper akurat przechodził i przypadkiem usłyszał zduszone jęki dochodzące z pokoju.

No, dobra, nie musiał stać przy drzwiach i nasłuchiwać, ale i tak… Paul naprawdę mógł wybrać sobie lepszy czas i miejsce.

Kacper o dziwo poczuł, że jest tak trochę… sfrustrowany seksualnie. Nawet bardziej niż trochę. W sumie nie pamiętał, kiedy ostatnio uprawiał seks, ale zakręci się koło kilku miesięcy. Jego absolutny rekord, odkąd zaczął się bzykać. Nie, żeby zamierzał bić jakieś rekordy czy cos, po prostu nie miał ochoty iść do klubu albo bzykać się dla samego bzykania. Sprawa z Paulem wciąż była w toku, wciąż uważał, że nie wszystko jest tak jak powinno a bzykając jakichś obcych facetów na boku mógłby wcisnąć Paula tylko w większy dołek… za cholerę tego nie chciał, naprawdę miał już dość tego, jak bardzo depresyjna atmosfera panowała w jego domu. Chciał, żeby Paul wyzdrowiał i był dawnym sobą.

I nie, kompletnie nie wiedział, dlaczego tak bardzo mu na tym zależy.

***

Hej, rozdział niesprawdzony i nawet go nie przeczytałam przed wstawieniem - nie mam prądu i jadę w laptopie na baterii, a internet ciągnę z telefonu - więc jak coś wypatrzycie, po prostu dajcie znać. Mam nadzieję, że błędy nie przeszkadzały Wam zbytnio i rozdział Wam się podobał.

Pozdrawiam!