Prolog [BL]

Cholerny deszcz, pomyślałem rozeźlony.

Dlaczego akurat dzisiaj musiało tak lać? Byłem naprawdę zły, że nie pojechałem z Tomem dzień wcześniej do rodziców. Nie musiałbym prowadzić auta w takich okropnych warunkach. I nie jechałbym w tak ślimaczym tempie. Ale niee… Musiałem się uprzeć na skończenie tych cholernych projektów, żeby nie myśleć o nich przez cały weekend, no to teraz miałem za swoje.

Włączyłem głośniej radio. Tom na szczęśnie nie dobrał się do niego, więc leciała moja playlista.

– Dobra, Bill – mruknąłem do siebie. – Jeszcze tylko godzina jazdy i będziesz na miejscu. Wyśpisz się wreszcie, powygłupiasz z Tomem, pogadasz z rodzicami i pójdziesz spać…

Westchnąłem cicho. Ostrożnie wszedłem w zakręt, podążając za jadącym przede mną autem.  Nie chciałem mieć kraksy. Tom by mnie zabił, gdybym porysował jego ukochany samochód.

Nagle niemal znikąd pojawił się jeep, którego zniosło w przeciwnego pasa ruchu. Niekontrolowany ruch sprawił, że jadący przede mną samochód nie dał rady go ominąć. Auta zderzyły się, zagradzając mi jezdnię. Odbiłem mocno w prawo, ale i tak nie udało mi się uniknąć kolizji.

To był ułamek sekundy.

Potem zrobiło się ciemno, zimno i mokro. Przez chwilę czułem ciepłą krew i zimny deszcz spływające po mojej twarzy, ramionach i torsie.

A później nie czułem już nic.

***

Witam:)

Prolog jest króciutki, więc może jeszcze w tym tygodniu wstawię rozdział pierwszy. Jak widać, opowiadanie będzie pisane z perspektywy Billa. Będzie w nim masa retrospekcji, spostrzeżeń Billa i tego typu rzeczy. Mam nadzieję, że Wam się spodoba, bo mam co do tego tekstu mieszane uczucia. Jeszcze takiego u mnie nie było, więc pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że przez to przebrniecie:)

Dalej nie wiem, dlaczego kasują mi się wcięcia w pierwszym wierszu każdego akapitu. Jeśli ktoś z Was ma jakiś pomysł, jak to odkręcić, to byłaby bardzo wdzięczna.

Pozdrawiam!