38.Światło w ciemności

Chyba nie mógłby wymarzyć sobie lepszych urodzin. Jako dziecko zawsze pragnął, aby mógł obchodzić swoje urodziny nie tylko z mamą, ale też tatą. Teraz jednak nie wyobrażał sobie Kacpra siedzącego z nimi przy stole i jedzącego tort. Żartującego z nimi. Na samą myśl o tym chciało mu się śmiać. Uświadomił sobie, że nie potrzebuje obojga rodziców, żeby być szczęśliwym. Ba! Nie potrzebował nawet tłumu ludzi, którzy mogliby dzielić z nim tę chwilę. Miał mamę, Zacka i Pawła i naprawdę nie potrzebował więcej.

Było dobrze. Był szczęśliwy. Miał ochotę uśmiechać się aż pękną mu usta, nie mogąc tego znieść. Nawet na chwilę był w stanie zapomnieć o strachu, że to szczęście może szybko się skończyć. Po prostu… cieszył się chwilą i nic innego się nie liczyło.

Przed północą Paweł zdecydował, że musi już wracać, ale jeszcze wpadnie, zanim Tomek wyleci do Stanów. Gdy jego mama też już poszła do siebie, a on został sam z Zackiem w swoim pokoju… Chyba sam nie wiedział, czego powinien się spodziewać.

Czekał w łóżku już wykąpany, aż Zack uwinie się w łazience i dołączy do niego. Trochę go nawet dziwiło, że mama nic kompletnie nie powiedziała na temat ich spania razem. Był pewny, ze wygoni jednego z nich na kanapę do salonu, ale nic takiego się nie stało.

Po chwili w drzwiach pokoju pojawił się Zack, mając na sobie jedynie krótkie spodenki do spania. Tomek mimowolnie oblizał usta, patrząc jak kropelki wody spływają po umięśnionej klacie bruneta, a potem brzuchu, aż wsiąkają w materiał spodenek. Zack był świetnie wyrzeźbiony, lekko opalony, szeroki w ramionach i wąski w biodrach. Ideał. Może Tomek tak myślał, bo był zakochany, a może nie, miał to gdzieś. Ważne było tylko to, że na samą myśl o ciele Zacka robił się twardy.

– Co się tak gapisz? – zapytał Zack, uśmiechając się lekko i wycierając włosy ręcznikiem.

– Podobasz mi się. Nie mogę? – spytał Tomek, unosząc zadziornie brwi.

– Oczywiście, że możesz – powiedział Zack, podchodząc do niego i całując go lekko w policzek. – Nawet powinieneś – dodał cicho, przesuwając dłonią po udzie Tomka.

Polak zaśmiał się, odbierając to jako zachętę do czegoś więcej. Nagle jednak zdał sobie sprawę, że o ile coś do nawilżenia by znalazł, tak gumek nie miał. To było zupełnie tak, jakby ktoś wylał na niego kubeł zimnej wody.

Zack aż odsunął się, kiedy Tomek cały zesztywniał, po czym spytał rozbawiony.

– Co jest?

Blondyn spojrzał na niego żałośnie.

– Nie mamy kondomów.

Zack zaśmiał się.

– Może ty nie masz – odpowiedział.

Tomek spojrzał na niego z nadzieją.

– Masz?

Zack odsunął się i kucnął przy swojej torbie. Po chwili wyciągnął z niej paczkę prezerwatyw i lubrykant. Podał to Tomkowi z niewinnym uśmiechem, mówiąc.

– Twoja mama była bardzo wyrozumiała. – Tomek spojrzał na niego z miną, jakby ktoś go walnął w łeb. – Zobacz, dała nam całą paczkę. Może myśli, że w tym wieku możemy więcej niż w jej?

Tomek milczał przez chwilę, zupełnie jakby czekał, aż Zack powie, że go wkręca, ale kiedy Zack tego nie zrobił, Tomek wydukał.

– Wkręcasz mnie.

Nie zabrzmiało to ani jak pytanie, ani jak stwierdzenie. Tomek chyba sam nie wiedział, czy chciał o to zapytać, czy tonem głosu wymusić na Zacku, żeby przyznał, że owszem, to tylko głupi żart.

– Eee, nie? Dlaczego miałbym?

– Wkręcasz mnie! Nie dogadałbyś się z mamą, ona nie zna angielskiego, a ty nie znasz wystarczająco polskiego.

– No łatwo nie było, ale jakoś dałem radę. – Zack wzruszył ramionami. – Wiesz, tak trochę na migi jej pokazałem… Na szczęście obeszło się bez rysowania, o co mi chodzi…

Tomek pokręcił głową. Był czerwony na twarzy i wyglądał, jakby zaraz miał eksplodować. Albo rozpłakać się.

– Zack! Powiedz, że nie masz tego od niej! – powiedział Tomek dziwnie wysokim głosem.

– Mam skłamać?

Tomek padł na łóżko i zakrył twarz poduszką, zawstydzony do granic możliwości. Jak on spojrzy matce w oczy?

– Jak mogłeś spytać moją mamę o gumki?!

Zack parsknął śmiechem. Tomek spojrzał na niego .

– To nie jest śmieszne! Zack! – Złapał go za ramiona i potrząsnął. Wyglądał na naprawdę zdesperowanego i zawstydzonego, przez co Zack tylko jeszcze bardziej zaczął chichotać. – Skąd masz te gumki?

– Z apteki, wariacie – powiedział Zack, szczerząc się głupkowato. – Nie jestem samobójcą, żeby pytać o gumki twoją mamę.

– Nienawidzę cię! – mruknął Tomek zawstydzony i trochę wkurzony, że Zack tak perfidnie zrobił sobie z niego jaja.

– Daj spokój, nawet gdyby ją zapytał, to co w tym złego? Masz osiemnaście lat, to jasne, że się bzykasz.

– Co nie znaczy, że moja mama musi o tym wiedzieć. A poza tym, jeśli ona trzyma gumki w domu, to znaczy, że się z kimś bzyka, a ja nie chcę o tym wiedzieć.

– Poszukamy?

Tomek spojrzał morderczo na swojego chłopaka. Pacnął go poduszką w twarz i ją tam przytrzymał.

– Śpisz na podłodze. Do odwołania!

Zack wyrwał poduszkę i rzucił ją z powrotem na łóżko, wciąż rozbawiony.

– Jesteś pewny, że nie chcesz zrobić z tego użytku? – spytał, wskazując głową na prezerwatywy i lubrykant. – Bo wiesz, tak sobie pomyślałem, że… – Zac nachylił się i pocałował Tomka w szczękę, po czym wyszeptał zmysłowo wprost do jego ucha. – … że skoro to twoje osiemnaste urodziny, to może dla odmiany ty chciałbyś wziąć mnie?

Tomek poczuł dziwny skurcz w brzuch na samą myśl o tym. Kiedy Zack pocałował go delikatnie za uchem, wszystkie włoski na jego ciele dosłownie stanęły dęba.

W pierwszej chwili nie wierzył, że Zack to zaproponował. Nigdy tego nie omawiali, jakoś tak odruchowo wpasował się w rolę pasywa w tym związku i mu to nie przeszkadzało. Ba, był szczęśliwy, że może pełnić jakąkolwiek rolę w związku. Cieszył się, że ma kogoś, z kim może dzielić te chwili, nie przeszkadzała mu konfiguracja. Teraz jednak dotarło do niego, że to, że to Zack wcześniej górował nie oznacza, że tak musi być zawsze. I najwyraźniej nie miało być. Zack chciał mu się oddać… w ramach prezentu urodzinowego.

– Mówiłeś, że mój prezent jest w Stanach – powiedział Tomek ochryple.

– Część – przyznał Zack. Odsunął się lekko. – To jak? Chciałbyś spróbować swoich sił?

Tomek pokiwał głową, no bo, czy to nie było oczywiste? Wcześniej jakoś o tym nie myślał, ale teraz za cholerę nie zamierzał odpuścić.

Objął Zacka za szyję i pocałował go mocno. Zack zaśmiał się wprost w jego usta.

– Wezmę to za tak – odparł. Przekręcił ich tak, żeby leżeć na łóżku pod Tomkiem.

Blondyn trochę się bał, bo w końcu do tej pory nie miał okazji być tym przejmującym inicjatywę. Pozwalał Zackowi kierować tym związkiem w sposób, w jaki Zack tego chciał. A teraz… teraz Zack zupełnie oddał mu stery i Tomek miał nadzieję, że nie rozbije się na pierwszym lepszym zakręcie.

Starał się robić to, co zawsze robił mu Zack – przycisnął go do materaca i zaczął obsypywać pocałunkami jego obojczyk, a potem szyję, głaskając ręką jego bok. Zack odchylił głowę do tyłu, dając mu lepszy dostęp do swojej szyi. Miał zamknięte oczy i minę, która sugerowała Tomkowi, że to, co robi, jest naprawdę przyjemne.

Zjechał pocałunkami na jego jabłko Adama, na którym się zassał, po czym zszedł jeszcze niżej, aż dotarł do sutków. Pieścił je chwilę, wyrywając ciche westchnienia z ust swojego chłopaka. Zack rozsunął mocniej nogi i objął go jedną w pasie. Tomek zacisnął dłoń na jego kroczu, sprawiając że Zack jęknął dość głośno.

Tomek uśmiechnął się szeroko. Coraz bardziej mu się to podobało. Reakcje Zacka dodawały mu odwagi i z każdą kolejną chwilą był coraz mniej zestresowany. Jasne, był z Zackiem krótko i jasne, wielu rzeczy jeszcze nie robili, ale czuł się z nim dobrze i to było najważniejsze. Zack najwyraźniej chętnie próbował nowych rzeczy, więc Tomek nie zamierzał polemizować.

Pocałował przez spodenki penisa Zacka, a potem zsunął z niego zbędną część garderoby. Zack nie pozostał mu dłużny, usiadł na łóżku i sprawnie zdjął mu koszulkę i slipy. Zaczęli się namiętnie całować, bawiąc się wzajemnie swoimi językami. Tomek wymacał na pościeli buteleczkę lubrykantu. Otworzył go i wylał sobie trochę na rękę, po czym pokierował jedną rękę pomiędzy nogi Zacka i ujął w rękę jego penisa, pobudzając go jeszcze bardziej. Zack wzmocnił uścisk na jego szyi i jeszcze żarliwiej oddawał każdy pocałunek.

Po dość długiej chwili pieszczenia Zacka, Tomek wreszcie pokierował rękę dalej, za jądra, i musnął palcami pomarszczoną skórę. Brunet sapnął cicho i rozsunął bardziej nogi, dając Tomkowi lepszy dostęp.

– Robiłeś już to? – spytał Polak, wylewając sobie na palce więcej lubrykantu.

– Kiedyś. Kilka razy. Zazwyczaj byłem na górze.

Tomek zagryzł wargę. Z jednej strony nie chciał  być porównywany do tych wcześniejszych chłopaków, z którymi Zack uprawiał seks, z drugiej czuł jeszcze większą potrzebę dania z siebie wszystkiego i sprawienia Zackowi tyle przyjemności, ile to tylko możliwe.

Masował delikatnie dziurkę Zacka, nie spiesząc się ani trochę. Widział, że Zackowi się podoba i nawet odważył się z nim trochę podroczyć.

– Nie baw się – jęknął Zack, wiercąc się. – Włóż…

– Poproś.

– Proooszę.

Tomek parsknął, nie spodziewając się natychmiastowej kapitulacji, ale posłusznie wsunął w Zacka palca. To było… dziwne uczucie. Dziurka była ciasna i gorąca, a skóra w środku gładka i przyjemna w dotyku. A może tylko mu się wydawało?

Wsunął palca głębiej, po czym wyciągnął go i wsunął z powrotem. Nie miał pojęcia, ile czasu rozciągał tak Zacka, ale sam widok, jak jego palec zanurza się w tyłku jego chłopaka sprawiał, że był bliski orgazmu. Nawet nie musiał się dotykać, żeby jego penis był twardy i gotowy. Po prostu był.

Wsunął drugiego, bez pośpiechu rozciągając Zacka, a potem jeszcze jednego. Zack wyglądał niezwykle seksownie, leżąc płasko na materacu i pojękując cicho za każdym razem, kiedy Tomkowi udawało się trafić w ten magiczny punkt, który krył się w środku.

– Już – mruknął Zack. – Przestań się ze mną droczyć i wejdź we mnie wreszcie.

– Nie spodziewałem się, że kiedykolwiek to od ciebie usłyszę – powiedział Tomek, bo serio, nie spodziewał się. To po prostu do Zacka nie pasowało.

– Widzisz, cuda się zdarzają. A teraz wsadź go w końcu.

Tomek aż zdębiał widząc zmarszczone brwi Zacka i jego dominującą postawę.

– Hej, hej, hej! – skarcił go Tomek, złośliwie trącając palcem jego prostatę. Zack wygiął się w łuk. – Dzisiaj ja dowodzę.

– Pff! Jesteś tego pewny?

Zanim Tomek zdążył odpowiedzieć, już leżał płasko na pościeli, a Zack siedział okrakiem na jego biodrach. Brunet nachylił się do niego.

– I co? Kto teraz jest górą? Wygląda na to, że sam muszę się obsłużyć.

Tomek po raz drugi tego dnia został zupełnie zbity z pantałyku. Zack bezceremonialnie rozpakował jedną prezerwatywę i nałożył ją na penisa Tomka – ustami! – po czym nawilżył go mocno lubrykantem, a potem…

Polak otworzył szeroko oczy, kiedy Zack go najzwyczajniej w świecie dosiadł. Gdy ich wzrok się spotkał, brunet uniósł brwi i spytał zadziornie.

– To co? Jedziemy?

Tomek nie był w stanie wykrztusić z siebie słowa. Zack oparł się rękami tuż przy jego ramionach i zaczął delikatnie poruszać biodrami. Tomek zacisnął usta, powstrzymując jęki przyjemności. Być w Zacku… W jego gorącym, śliskim, ciasnym tunelu było chyba najlepszą rzeczą, jaka mu się w życiu przydarzyła. Jego biodra poruszały się zupełnie bez udziału jego woli, próbując wepchnąć się w Zacka mocniej, szybciej, na szczęście uda jego chłopaka trzymały jego biodra w ryzach. Tomek zacisnął ręce na biodrach chłopaka i starał się być cicho, kiedy ten go ujeżdżał. Ostatnie czego potrzebowali, to żeby nakryła ich jego matka. Miał już dość tego, że wszyscy ciągle włazili na nich w trakcie… TEGO.

Zack odkrył kąt, pod którym Tomek raz za razem trafiał w jego prostatę, bo gubił co chwilę rytm i jęczał całkiem głośno, wyraźnie na granicy orgazmu. Tomek ujął w dłoń jego członek i pomógł mu skończyć, mimo że sam jeszcze nie doszedł.

Gdy tylko Zack otrząsnął się po orgazmie, zszedł z Tomka i położył się na brzuchu, unosząc biodra do góry.

– Pokaż co potrafisz, kotku.

Tomek uniósł się i klęknął za Zackiem. Nawet nie musiał sobie pomagać ręką, żeby w niego wejść, jego penis wślizgnął się do środka bez najmniejszego problemu. Zack starał się uspokoić oddech po przebytym orgazmie, pozwalając Tomkowi pieprzyć się tak, jak tylko tego Tomek mógł chcieć. Albo potrzebować. Tomek jeszcze nie potrafił tego zupełnie kontrolować, więc wbijał się w Zacka mocno, gwałtownie i chaotycznie i długo mu nie zajęło dojście.

Wysunął się z Zacka i położył się na łóżku obok niego, próbując uspokoić oddech i szaleńcze bicie serca.

– Kocham cię – mruknął cicho, całując Zacka w bark. – To był najlepszy prezent jaki dostałem.

Zack nie odpowiedział – zrobił już dosyć zaskakujących rzeczy – ale uścisk na dłoni Tomka powiedział mu wszystko.

– … i wtedy pojawił się jakiś brunet, który kompletnie nie znał polskiego, pomógł Damianowi i razem jakoś sobie z nimi poradzili. Potem pojawił się ten blondyn, ten, o którym było tak głośno… – opowiadał Dominik podczas długiej przerwy w szkole.

– Tomek? Tomek Dulski? – wtrąciła Justyna, jedna z jego przyjaciółek.

– Tak, chyba tak. Bardzo przystojny, niebieskie oczy, całkiem wysoki, ładnie zbudowany?

– Na pewno Tomek – powiedziała Agata, wgryzając się w swoje jabłko. – Matko, kochałam się w nim od czwartej klasy podstawówki. Najlepszy towar w mieście i do tego miał mózg. I oczywiście musiał okazać się gejem.

– Weź mi nie mów – wtrąciła Karolina. – Chyba nie było dziewczyny, która się w nim nie kochała… Taka dupa – jęknęła zawiedziona.

– No niezły, przeleciałbym go – wtrącił Dominik zadziornie. Wszystkie trzy spojrzały na niego niezadowolone.

– To smutne, że taki szczur jak ty ma szansę go wyrwać, podczas gdy my nie mamy o czym marzyć, mimo że na nasz widok ślini się większość neandertalczyków z naszej szkoły – mruknęła zdegustowana Agata.

– Aż tak sobie nie wlewajcie – zgasił je Dominik.

–  Dobra, pojawił się Tomek i ten drugi i co potem? – spytała Justyna.

– Pomogli mi pozbierać moje rzeczy i poszedłem sobie. Rozmawiali jeszcze chwilę, ale nie mam pojęcia, o czym. I nawet nie chcę wiedzieć. Nie chcę mieć nic wspólnego z Damianem Strzyżeckim, ale wiecie co? On jakoś się tym nie przejmuje. Gapi się.

– Nie możesz tego wiedzieć, siedzisz plecami do niego.

Dominik parsknął rozeźlony.

– Czuję jego wzrok na swoich plecach, mam gęsią skórkę, wiecie? Jakim cudem dorobiłem się stalkera? No, serio, wiem, że jestem zajebisty, ale żeby aż tak?

– Myślicie, że Tomek wrócił na stałe? – spytała Karolina.

Dominik spojrzał na nią z irytacją, no bo serio? Za każdym razem, kiedy próbował omówić z nimi jakieś swoje problemy, one wyskakiwały z Dulskim. Zawsze. Wiedział o tym blondasie zdecydowanie więcej niż chciał. Jasne, był przystojny i wydawał się całkiem sympatyczny, ale trochę go irytowało, że tak przyciągał uwagę dziewczyn. Były dla niego tylko koleżankami, jedynymi jakie miał właściwie, ale i tak był trochę zazdrosny. Odrobinę. Tak tyci tyci.

– Może. – Agata wzruszyła ramionami. – Zniknął na ponad pół roku. Nikt nie miał pojęcia, gdzie się podział, nawet Paweł. Zupełnie jakby się zapadł pod ziemię. Jego mama nadal tutaj mieszka, z tego co wiem, nie ma żadnej innej rodziny.

– A jego ojciec? – podsunęła pomysł Justyna. – Wiem, że chował się przez całe życie bez ojca, ale w pierwszej gimnazjum na matmie słyszałam jak Tomek rozmawiał z Pawłem i mówił, że czeka na przelew od taty, żeby kupić sobie buty, które mu się podobały.

Dominik zakrztusił się colą.

– Pamiętasz coś takiego? Prowadzicie jakieś zeszyty, w którym zapisujecie te wszystkie bzdury czy co? – Cała trójka spojrzała mimowolnie w górę, tym samym przyznając się do winy. Dominik otworzył szeroko oczy. – I ja się martwiłem, że Damian jest stalkerem? Matko, on wam do pięt nie dorasta! Nic dziwnego, że ten biedak rozpłynął się w powietrzu!

Wszystkie trzy znowu go zignorowały.

– Myślisz, że wiesz, skoro przelewał mu kasę, to mógł w tej sytuacji zabrać go do siebie?

– No jasne. Wiesz, może ten facet żył w innym mieście i w ogóle i nie mógł za bardzo się z nim kontaktować? Znaczy, wiesz, może też chciał się nim zająć, ale opieka nad nim przypadła matce i nie mógł z tym nic za bardzo zrobić? Nikt nie wie jak to było.

– Wątpię – powiedziała Karolina. – No ale kto wie? Byłoby fajnie, gdyby wrócił. Nawet jeśli jest poza zasięgiem, miło byłoby na niego popatrzeć.

– Bo rzygnę! – wtrącił Dominik.

– Miał wczoraj urodziny! – wykrzyknęła Justyna, doznając nagłego olśnienia. – Dlatego pojawił się w mieście!

– Egh, i tak jestem ciekawa, gdzie on się wyprowadził. Nawet w szkole nikt nie wiedział, dosłownie nikt. Tomek po prostu przepadł.

Dominik pokręcił głową i podniósł torbę z ziemi.

– Wiecie co? Pójdę już pod klasę. Mam zdecydowanie dość obcowania ze stalkerami na dziś.

Pożegnał się z dziewczynami i odszedł. Wiedział zdecydowanie więcej o Tomku Dulskim niż chciał.

Usiadł na podłodze pod klasą i otworzył swój zeszyt od matmy. Do końca przerwy zostało jeszcze całe piętnaście minut, ale wolał je wykorzystać na naukę niż plotkowanie o kimś, kogo widział raz w życiu. Zdążył przeczytać zaledwie dwie linijki, kiedy padł na niego cień, a on sam wychwycił parę czerwonych butów Nike. Podniósł wzrok zirytowany.

– Co znowu?

Damian aż cofnął się o krok, kiedy zobaczył wyraz jego twarzy. I dobrze. Dominik miał już serdecznie dość dziwnego zachowania tego kolesia. Czego on, do cholery, chciał?

– Em, cześć. Co robisz?

Dominik uniósł brwi.

– Hmm, pomyślmy… Co mogę robić, siedząc na przerwie z książką w ręce? Ach, tak! Wiem! Mogę się na przykład uczyć. Czytać to, co w tej książce napisali, bo wiesz, w książce zazwyczaj jest coś do przeczytania.

Twarz Damiana zrobiła się niemal buraczano czerwona, ale Dominik nie miał najmniejszych wyrzutów sumienia z powodu zawstydzenia go. Jak ktoś zadaje głupie pytania to dostaje głupią odpowiedź.

– Em, no tak, jasne. Jestem głupi. – A to nowość, pomyślał Dominik. – Chciałem się tylko zapytać, czy wszystko u ciebie w porządku? No wiesz, po wczorajszym?

– Żyję? Więc chyba nie jest źle, co?

– Uhm, no tak. – Damian przeniósł ciężar ciała na drugą nogę, a potem zaraz z powrotem, wyraźnie zdenerwowany. – Eee… I jeszcze…

Dominik westchnął, zastanawiając się, czego ten osioł jeszcze może chcieć. Jeśli Dominik nie rozumiał czyjegoś postępowania na tym świecie, to był to właśnie Damian Strzyżecki. Bo tak to jest, że Dominik wyglądał zupełnie niewinnie i kujonowato. I nawet był tym cholernym kujonem. Był też jednak całkiem wyszczekany. Brakowało mu sprawności i siły fizycznej, więc nadrabiał te braki ciętym językiem. To był jedynie jego mechanizm obronny i Damian był tym szczęściarzem, który doświadczył tego w pełni. No bo niby jak inaczej Dominik miał na niego reagować? Jasne, koleś w porę ogarnął, że gnębienie ciot nie przysporzy mu raczej przyjaciół. Wyrządzanie krzywdy nigdy nie przysparza przyjaciół. Coś lub ktoś sprawiło, że Damian się ogarnął, ale Dominik nie miał pojęcia na ile. Na ile to, co ten chłopak robił, było prawdziwe, a na ile udawane. I najważniejsze – czego ten fiut mógł od niego, do cholery, chcieć? Ten koleś był po prostu wszędzie, gdziekolwiek Dominik ruszył się w tym mieście. Zaczynał się go trochę bać.

– Co jeszcze? Chciałbym to przeczytać zanim zacznie się lekcja.

Damian podrapał się po karku.

– Miałem nadzieję, że pomożesz mi z niemieckim… – powiedział cicho. – Jestem okropny z niemieckiego, wkrótce kończymy już rok, potem matury, a ja mam tyły. Mieszkałeś w Niemczech, więc pomyślałem, że może byś mi pomógł? – spytał niepewnie. – Zapłacę jeśli chcesz! – dodał szybko.

Dominik zmarszczył brwi, kalkulując to szybko.

– Dobra. Dzisiaj u mnie o siedemnastej, weź książki – powiedział.

– Naprawdę? – spytał Damian z niedowierzaniem. Chyba nie sądził, że Dominik tak po prostu się zgodzi.

– Tak. Spadaj, zanim się rozmyślę.

Damian uśmiechnął się radośnie i odszedł. Dominik westchnął i zamknął książkę. Kiedy Damian do niego przyjdzie, Dominik będzie miał okazję przyprzeć go do muru i dowiedzieć się wreszcie, o co chodzi temu kolesiowi.

– KACPER!!!

Ups, pomyślał Kacper, uśmiechając się do siebie lekko, czyżby już do niego zadzwonili?

Paul wparował jak burza do kuchni. Był wściekły.

– Upadłeś na głowę?! Kto dał ci prawo robić coś takiego?

Kacper spojrzał na niego z udawanym zdziwieniem.

– Ja? Co ja znowu zrobiłem?

– Nie udawaj idioty! Złożyłeś moje podania o pracę w kilku szkołach! Wiem, że to ty! Jestem tego pewny! Prosił cię ktoś, żebyś to robił?!

Kacper parsknął tylko, wracając do robienie lasagne.

– Tak, moja kanapa. Wytarłeś już z niej skórę od wiercenia się na niej dupą – odparł Kacper spokojnie.

– Co to miało niby znaczyć? – spytał Paul rozeźlony. Zazwyczaj ciężko było go wkurzyć, ale widać tym razem Kacper trafił w czuły punkt. Nawet bardzo czuły.

– To, że już czas najwyższy przestać się nad sobą użalać i zacząć żyć z powrotem w społeczeństwie. Możesz żerować sobie na mnie do końca życia, mam to w dupie, stać mnie, ale tej wszechobecnej depresji dłużej nie zniosę. Rehabilitacja ci pomaga, już prawie całkiem normalnie możesz poruszać ręką. Na rehabilitację mózgu też już najwyższa pora iść.

– Sam idź sobie zrehabilitować mózg! Zawsze musisz coś namieszać, prawda?! Jebany Kacper Małecki zawsze wie wszystko najlepiej!

– Oczywiście, że tak – odparł Kacper, jakby słowa Paula nie były przesiąknięte sarkazmem. – Skoro sam boisz się stawić czoła światu, z chęcią popchnę cię w odpowiednim kierunku.

Paul przeczesał nerwowo swoje kręcone, kasztanowe włosy.

– Już ci mówiłem, że to nie jest takie proste. Jak mam pracować z dziećmi, wyglądając TAK?! – rozłożył ręce, wściekły.

Kacper wzruszył ramionami.

– Normalnie. Poparzyłeś się w wypadku, a nie w trakcie napadu na bank. To nie są blizny, których powinieneś się wstydzić. Pyza tym, nie idziesz na podryw. Idziesz do pracy. Nie widzę w tym żadnego problemu.

Paul pokręcił tylko głową, zupełnie nie rozumiejąc Kacpra. Kacper z kolei zupełnie nie rozumiał Paula. No jasne, poparzył się, blizny zostaną mu do końca życia, ale to nie oznacza, że trzeba pogrążyć się w depresji i spędzać całe dnie na kanapie przed telewizorem, oglądając jakieś badziewie filmy i obżerając się rzeczami, których normalny żołądek nie jest w stanie przetrawić. Kacper dał Paulowi sporo czasu, żeby mężczyzna mógł na spokojnie pozbierać się do kupy, ale nie widział u niego żadnej poprawy. O tym, że nawet na seks nie miał co liczyć, Kacper nie chciał już w ogóle myśleć. Paul po prostu dryfował. W ogóle nie myślał o przyszłości, o tym, że nie może przesiedzieć na tej cholernej kanapie czy fotelu kolejnych dwudziestu lat swojego życia. Miał wypadek, trudno, trzeba się pozbierać i żyć dalej. Ludzie radzą sobie z o wiele poważniejszymi problemami i przy tym są w stanie cieszyć się życiem. Dlaczego kilka dość ohydnych blizn na ciele Paula miało przekreślać jego życie? Kacper na pewno nie zamierzał na to patrzeć.

– Jesteś stuknięty i kompletnie nic nie rozumiesz – burknął Paul.

– Nie jestem tego taki pewien. Zresztą, zamiast martwić się o te cholerne blizny, lepiej przestań żreć te wstrętne chipsy i pizzę. Jestem pewien, że urosłeś w oczach o jakieś dwa kilogramy.

W pierwszej chwili Paul spojrzał na niego z absolutnym niedowierzaniem, zupełnie jakby nie wierzył, że Kacper śmiał powiedzieć mu coś takiego.

Potem przyszła złość.

– PIERDOL SIĘ! – krzyknął, po czym wybiegł z domu, trzaskając drzwiami.

Kacper wzruszył ramionami i wrócił do lasagne. Nie zamierzał jej zepsuć przez kaprysy faceta będącego na poziomie rozwojowym nastolatka.

Nie wszyscy z drużyny byli zadowoleni, że Bastian woli chłopców. Właściwie to co najmniej połowa drużyny miała coś przeciwko temu, ale nikt nie odważył się go wprost skonfrontować. Było kilka głupich uwag rzuconych w powietrze podczas prysznica po treningu, ale jego koledzy stanęli na wysokości zadania i ucięli dyskusję.

Inni uczniowie, nawet jeśli mieli coś przeciwko, nie odważyli się na ten temat odezwać. Fama poszła szybko, po pierwszej lekcji wiedzieli już wszyscy. Bastian w pierwszej chwili nie wiedział, jak ma się z tym czuć, zwłaszcza że wyłapał kilka niezbyt przychylnych spojrzeń, ale kiedy po kilku pierwszych lekcjach nic się nie stało i wszystko wyglądało w miarę normalnie, jakoś przestał się tym przejmować.

Oczywiście, uważał na siebie, nigdy nie wiadomo, czy komuś nie zechce się go pobić tak o, z okazji ujawnienia swojej orientacji, ale rozluźnił się znacznie i wreszcie, wreszcie!, czuł się kompletni wyluzowany. Nawet jeśli część chłopaków nie chciała z nim zbytnio gadać, gdzieś tam w środku wiedział, że w końcu im przejdzie. Kiedyś. A jeśli nie, to trudno, w końcu jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził.

Fakt był taki, że ostatnie wydarzenia – sesja u Ani, małe co nieco z Adamem, wizyta w kościele – dały mu nieźle do myślenia. Czuł, że przekonania, które matka wbijała mu tak zawzięcie do głowy, powoli przestają go obchodzić. Widząc pozytywną reakcję tak wielu ludzi na sekret, którego nie miał odwagi wyjawić przez lata, jakoś tak… wyluzował. Przestało mu zależeć. Teraz już wszyscy wiedzieli i nikogo nie zdziwi, jeśli zobaczy go gdzieś na mieście albo nawet w szkole z facetem. Teraz już mógł mieć faceta.

Mimowolnie pomyślał o Adamie. Nie bardzo wiedział, co z nim zrobić. Z jednej strony Adam mu się podoba, był fajnym, mądrym i całkiem przystojnym chłopakiem, który pomagał mu odnaleźć się w tym wszystkim. Z drugiej strony, nie widział siebie z kimś takim. Adam kojarzył mu się ze stałym związkiem, a stały związek był ostatnią rzeczą, na jaką Bastian miał ochotę. No, gdyby to był Tomek, to MOŻE jeszcze by to przemyślał, a tak? Jakoś nie miał ochoty.

Bastian chciał się pieprzyć. Chciał pieprzyć innych chłopaków. Dużo innych chłopaków, właściwie tylu, ilu się da. Tylu, na ilu starczy mu sił. Będzie pieprzył aż padnie, bo… Cóż.

Wreszcie mógł.

***

Hej:) Jak zwykle mam nadzieję, że się podobało i nie było zbyt wielu błędów. Osoby, które jeszcze tego nie zrobiły, proszę o zagłosowanie w ankiecie.

Pozdrawiam!