Prolog

„Macie bowiem wiedzieć, że są dwa sposoby walczenia

– trzeba być lisem i lwem”

- Myślisz, że to dobry pomysł?

Mężczyzna westchnął, skupiając wzrok na kobiecie, która stała przed kominkiem i sączyła drogie wino. Wyglądała na podenerwowaną.

- To jedyny pomysł – mruknął. – Gdyby tak po prostu się dowiedzieli, że mają brata bliźniaka, prawdopodobnie nie wybaczyliby nam tego do końca życia. No i… może kiedy się już lepiej poznają… Sam nie wiem, Simone. To był błąd, że Bill trafił do obcej rodziny, ale nic już nie możemy na to poradzić. Musimy jakoś doprowadzić do ich spotkania i przekonać, że możemy stworzyć szczęśliwą rodzinę.

- Oni nigdy tego nie zaakceptują – mruknęła kobieta zrezygnowana. – Nigdy.

- Słuchaj. Mamy dwa wyjścia. Albo chłopaki do końca życia będą trwać w nieświadomości i już na zawsze będą się budzić z krzykiem, śniąc o chwili, w której zostali rozdzieleni, albo próbujemy ich jakoś poznać i z czasem wyznamy, że są bliźniakami.

- Tak czy siak ich stracimy.

- Ale wtedy oni będą mieli siebie. To oni są tu najważniejsi. Zasłużyli na szczęście.

- Nie chcę stracić Toma po tym wszystkim, co musiałam przejść, żeby móc go zatrzymać.

- Wiem – Gordon wstał i podszedł do kobiety. Objął ją w pasie i ucałował delikatnie w policzek. – Ale teraz musimy zaryzykować, żeby już dłużej nie cierpieli.

Simone skinęła niechętnie głową. Bała się, że Tom nie zaakceptuje prawdy, kiedy już będzie musiała mu ją wyznać. Chłopak miał niezwykle twardy charakter i jeśli wbił sobie coś do głowy, nie było szans, żeby poszedł na kompromis.

Miała złe przeczucia.

- Dobrze. Spróbujemy ich sobie przedstawić na neutralnym gruncie.

- Są w tym samym wieku, to nie powinno być takie trudne. Wystarczy wysłać ich do jednej szkoły i klasy. Obaj są znani niemal w całych Niemczech, więc raczej nie powinno być problemu z przeniesieniem ich obu w jedno miejsce. Jeszcze dzisiaj zadzwonimy do Dereka i wyjaśnimy mu szczegóły planu.

Simone odetchnęła głęboko.

- To się źle skończy.

- Wszyscy już są? – nauczyciel rozejrzał się po klasie. Wszyscy byli wyjątkowo cicho, patrząc z ciekawością na dwójkę chłopaków stojących obok wychowawcy. Obaj różnili się jak dzień i noc – jeden ubrany był w ciuchy tak szerokie, że niemal się w nich topił, a długie dredy spływały mu na ramiona, częściowo ukryte pod full capem. Miał kolczyk w dolnej wardze i był bardzo wysoki. Plecak zarzucił niedbale na ramię i wyglądał na znudzonego. Łypał okiem niechętnie w stronę drugiego „nowego ucznia”. Wyglądał on jak typowy metal – był niezwykle szczupły, przez co spodnie na kolanach i w niektórych miejscach lekko mu odstawały, ale to dodawało mu uroku. Miał przefarbowane na czarno i rozpuszczone, chociaż starannie ułożone i przycięte włosy, które sięgały mu aż do ramion. W brwi błyszczał kolczyk. Długie glany kończyły się dopiero przed kolanami, a czarna bluza miała nadruk jakiegoś zespołu metalowego. Na nadgarstku i szyi nosił pieszczochę. Oczy lekko podkreślił czarną kredką, a na szyi miał krzyżyk zawieszony na rzemyku i opleciony drutem kolczastym. Wyglądał na lekko zirytowanego i również patrzył na „tego drugiego” niechętnie. Wyraźnie jednak cieszyło go, że górował nad nieznajomym. – Jak widzicie, mamy dwóch nowych uczniów. Przywitajcie ich ciepło. To jest Bill Kaulitz. Przyjechał do nas z południowej części Niemiec. Z kolei Tom Kaulitz mieszkał w Magdeburgu, tak więc niedaleko. No, dobra. Chłopcy, zajmijcie swoje miejsca.

Tom i Bill patrzyli na siebie podejrzliwie od chwili, kiedy usłyszeli swoje WSPÓLNE nazwisko. Żadnemu z nich nie podobało się, że czymś tak ważnym muszą podzielić się z obcą osobą. Tom nie lubił metalów, a Bill nie cierpiał skejtów.

Już pierwszego dnia doszło pomiędzy nimi do awantury, o której plotka obiegła całą szkołę w przeciągu jednej lekcji. Po pierwszym starciu nikt już się nie bał, że ten rok szkolny powieje nudą. Uczniowie podzielili się na dwa obozy – „zwolenników Billa” i zwolenników Toma”. Obaj chłopcy postanowili wgnieść „rywala” w betonową podłogę.

Pozostało tylko pytanie, który zrobi to pierwszy.

***

Przez ostatni miesiąc planowałam wstawić zupełnie inny twincest, ale dziwnym trafem zaczynam publikację tego. Mój pomysł z... wczoraj. Z pewnością zauważycie, że różne sceny będą podobne do moich poprzednich twincestów. Z każdego pojawi się jakiś element.

Pomysł średni, ale zobaczymy jak to wyjdzie.

Jeśli ktoś chce być informowany, proszę o informację w komentarzu albo na GG.

 Nie mam pojęcia (jeszcze), w jakie dni będą się pojawiać rozdziały.

Pozdrawiam!